Que vida la vida!

Het zit er bijna op... vanavond nog een keer lekker gaan eten en nog een laatste keer Tasty Waves met de collega's die nog overschieten, want er zijn er al een aantal weg. Morgen kunnen we nog een paar uurtjes bekomen op het strand en dan om 16u: hop, de bus op naar San Jose, waar we donderdagochtend onze vlucht naar koud grijs België moeten halen. Het is mooi geweest, heel mooi. Daarstraks zijn we nog even langs het center geweest om dag te zeggen en dat was minder moeilijk dan we dachten. Het was alsof we het afgelopen weekend al hadden losgelaten en daar was ik eigenlijk wel blij om. Nu nog vrede nemen met het feit dat we dit heerlijk land gaan verlaten... slik... Natuurlijk zijn er veel dingen thuis om naar uit te kijken, mensen om te zien, honderden foto's om te sorteren, onze pixiepoes... Maar er is 1 ding waar we als een berg tegenop zien: het weer! Als je van een land komt waar het het hele jaar door 30 graden is, waar je 's morgens de deur uitstapt met een minimum aan kleren en nooit moet denken aan een vestje "voor als het afkoelt", waar je na het werk nog even naar het strand kan gaan... dan is de gedachte aan truien, jassen, sjaals en laarzen echt huiveringwekkend! Maar ja, je weet hoe dat gaat, na een week terug in België zijn we dat allemaal weer gewoon, gelukkig maar! Maar kom, terug naar het heden, terug naar Costa Rica. Die bijna 4 weken leken voor altijd te duren, maar nu het einde zo dichtbij is lijkt het niet zo heel lang geleden dat we hier aankwamen. Ik zie ons nog voor het eerst ons appartementje binnenstappen. Klein maar gezellig, eenvoudig maar kraakproper. Hier en daar hangt iets dat Heidi zelf heeft gemaakt van schelpen, hout en spiegeltjes. De ramen zijn horizontale stroken glas die altijd opengekanteld zijn, en toch hadden we hier nooit insecten of spinnen binnen. 's Ochtends hoor je door die open ramen honderden vogels zingen, de jungle ligt in onze achtertuin. Er hangt een klamboe om onder te dromen zonder muggen. Het keukentje is klein en lijkt in niets op wat we thuis hebben: geen vaatwasser, geen oven, geen waterkoker... Alleen een klein fornuis met 2 gasflessen, een koelkast, een koffiezet en enkele gietijzeren potten en pannen. Het is alles wat we nodig hadden. Op ons terrasje staat een kleine houten tafel waar we elke avond onze rum-cola dronken als aperitief. Er hangt een gestreepte hangmat van waaruit ik mijn blogs schreef, met zicht op de grote boom waarin heel veel dieren wonen. Er is Susie de poes en Laila de hond... Er is de altijd vriendelijke Heidi die onze was soms gratis deed "omdat we goed werk deden in het JRC"... Wat gaan we dit allemaal missen! We hadden op voorhand gedacht dat we snel zouden uitgekeken zijn op Puerto Viejo, het is hier niet groot. Maar het leven is hier zo relaxed! We kwamen altijd wel iemand ergens tegen: op het strand, op straat, in de supermarkt... We woonden hier echt eventjes en dat was best aangenaam! Het is allemaal zo vanzelf gegaan om ons aan te passen, het drukke leven dat wij Europeanen gewend zijn bestaat hier niet en dat was heerlijk! We hebben tijdens deze vakantie gelachen, gehuild, gedanst, gezweet, gewerkt, gebloed, genoten... en ook onze grenzen verlegd, knoppen omgedraaid. Robbie durfde niet in de Caribische zee zwemmen, nu doen we dat bijna elke dag. Ik had, en heb nog steeds, een panische spinnenfobie. Ik kan de keren niet tellen dat ik in het bos er eentje van me afsloeg zonder te panikeren. Robbie was als de dood voor vleermuizen, nu noemt hij onze badkamervleermuis liefdevol "Vleertje". Ik durf in de Ardennen geen muur beklimmen, ook al hang ik vast. Hier klom ik met een zak vol bladeren en een flesje water recht omhoog en zonder kabels de 6 meter hoge toren op om bladeren en water voor de wilde luiaarden neer te zetten (met knikkende knieën, dat wel) Robbie durfde vroeger nooit een vogel vast te houden, nu was hij gek op Weezer en had hem graag op zijn schouder. Ik had in mijn leven nog nooit een kruiwagen vastgehad, had en heb nog steeds een hekel aan kaka... Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar ik besef nu dat knoppen omdraaien heus niet zo moeilijk is als het voor een goed doel is! Het was een bijzondere vakantie, we hebben veel geleerd, ik zou nu bijvoorbeeld tussen een miljoen vogels de roep van een Toekan herkennen, we hebben contacten gelegd over de hele wereld, intens genoten, en goed werk gedaan... Ik zou dit echt iedereen aanraden, het is zo'n verrijking! No hay palabras... Er zijn geen woorden voor. Ik kan nog uren doorgaan met mijn lofzang, maar de avond lonkt hier en ik wil er nog zoveel mogelijk van genieten. Allereerst bedankt voor het lezen, het was een plezier om voor een publiek te schrijven en om te lezen dat jullie de blogs leuk vonden. Ik geef jullie nog een lijstje met 10 dingen die je moet weten voor je naar Puerto Viejo komt en daarna... See you in Belgium! Xxx

10 dingen die je moet weten over Puerto Viejo:

1. Kijk niet naar de weersvoorspellingen, die zijn deprimerend en kloppen nooit. Het lijkt of het hier altijd bewolkt is en onweert. We hebben 1 keer regen gehad en verder bijna altijd heel veel zon!

2. Als je een man bent heb je hier heel veel broers. Iedereen zal je aanspreken met "brother" of "bro". Als vrouw word je min of meer genegeerd, tenzij je een ietwat afgelegen supermarktje binnenstapt waar 5 mannen met elk 3 tanden in hun mond voor de deur zitten, zij zullen je aanstaren alsof ze nog nooit in hun leven een vrouw hebben gezien.

3. Als de zoveelste dreadlock-dude je vriendelijk "chocolate" aanbiedt, verheug je dan niet op een lekker stuk melkchocolade. Hij wil shit verkopen, chocolate is het woord daarvoor, en marihuana is ganja, hij zal het "good ganja" noemen, slechte ganja blijkt hier volgens de locals niet te bestaan :-)

4. Leg je erbij neer dat je heel regelmatig en overal waar je komt zal aangesproken worden om "good ganja" te kopen. Ook als de verhuurder van surfborden je een surfles wil verkopen en je nee zegt, zal hij daarna vragen of je dan misschien marihuana wil kopen. Dat is hier gewoon zo, maar ze dringen nooit aan.

5. Gebruik je gezond verstand. Dit is het Jamaica van Costa Rica. Iedereen rookt weed, overal ruik je het en overal kan je het kopen. Het lijkt of je geen enkel risico loopt maar denk na: je bent blank en de politie is corrupt... Just say no.

6. Heb er vertrouwen in dat je de reggaemusic niet beu zal zijn na 1 week. Ik vreesde daarvoor maar het is niet zo. Het is gewoon de perfecte soundtrack die bij Puerto Viejo hoort.

7. Hier speelt men geen ping pong. Hier speelt men beer pong.

8. Huur of koop een fiets. Iedereen rijdt hier met de fiets, de wegen zijn ideaal en het is zalig fietsen. Let op: de fietsen hebben allemaal een breed stuur en een achteruittraprem, leer erop rijden voor je er gekke dingen mee gaat doen.

9. Geniet van de caribische keuken, van de "Rice and Beans" en van het bruisende nachtleven. Altijd is er wel ergens happy hour maar voor het gekste happy hour ga je op dinsdag naar Tasty Waves.

10. Laat alle stress, alle haast en spoed thuis. Pura Vida is niet zomaar een uitspraak die je hier overal hoort, het is een manier van leven. Stress is hier onbestaand. Leef gewoon op het ritme van de golven en de reggae. En... Smile... cause you're in paradise!